W prawie oświatowym nie funkcjonuje pojęcie nauczyciela wspomagającego, ani w zakresie zatrudniania, uprawnień i kwalifikacji ani w zakresie zadań i obowiązków. Jednak w potocznym języku utarło się codzienne używanie tego określenia w stosunku do nauczycieli specjalistów, których celem pracy jest współorganizowanie kształcenia dla dzieci niepełnosprawnych. Słowo „współorganizowanie” nie oznacza podległości, lecz współpracę. Błędem jest traktowanie nauczyciela wspomagającego jako podległego nauczycielowi przedmiotowemu. Nauczyciel wspomagający nie jest ani pomocnikiem ani asystentem - zajmuje samodzielne stanowisko, zwykle jest pracownikiem dobrze wykwalifikowanym, gdyż większość nauczycieli wspomagających także jest „przedmiotowcem”, a pedagogika specjalna zwykle jest ich kolejnym kierunkiem.